Bóg się rodzi – kolęda – tekst, wykonanie, chwyty

Tekst kolędy Bóg się rodzi:

Bóg się rodzi, moc truchleje:
Pan niebiosów obnażony.
Ogień krzepnie, blask ciemnieje,
Ma granice Nieskończony:

Wzgardzony okryty chwałą,
Śmiertelny Król nad wiekami;
A Słowo ciałem się stało
I mieszkało między nami.

Cóż masz, niebo, nad ziemiami?
Bóg porzucił szczęście swoje,
Wszedł między lud ukochany,
Dzieląc z nim trudy i znoje,

Niemało cierpiał, niemało,
Żeśmy byli winni sami,
A Słowo ciałem się stało
I mieszkało między nami.

W nędznej szopie urodzony,
Żłób Mu za kolebkę dano.
Cóż jest, czym był otoczony?
Bydło, pasterze i siano;

Ubodzy! Was to spotkało,
Witać Go przed bogaczami,
A Słowo ciałem się stało
I mieszkało między nami.

Potem i króle widziani
Cisną się między prostotą,
Niosąc dary Panu w dani:
Mirrę, kadzidło i złoto;

Bóstwo to razem zmieszało
Z wieśniaczymi ofiarami,
A Słowo ciałem się stało
I mieszkało między nami.

Podnieś rękę, Boże Dziecię!
Błogosław Ojczyznę miłą!
W dobrych radach, w dobrym bycie
Wspieraj jej siłę swą siłą,

Dom nasz i majętność całą
I wszystkie wioski z miastami!
A Słowo ciałem się stało
I mieszkało między nami.

Wykonanie kolędy Bóg się rodzi:

Chwyty na gitarę kolędy Bóg się rodzi:

D                    G                      D                             A
Bóg się rodzi, moc truchleje, Pan niebiosów obnażony!
D                        G                        D                             A
Ogień krzepnie, blask ciemnieje, Ma granice Nieskończony.
e                      D                   e                        D
Wzgardzony, okryty chwałą, Śmiertelny Król nad wiekami!
e                 D                  G                 D          A   D
A Słowo Ciałem się stało I mieszkało między nami.

D                        G                       D                                   A
Cóż masz niebo nad ziemiany? Bóg porzucił szczęście swoje,
D                            G                D                              A
Wszedł między lud ukochany, Dzieląc z nim trudy i znoje.
e                  D                    e                D
Niemało cierpiał, niemało, Żeśmy byli winni sami,
e                 D                  G                 D          A   D
A Słowo Ciałem się stało I mieszkało między nami.

D                           G               D                             A
W nędznej szopie urodzony, Żłób Mu za kolebkę dano!
D                           G               D                         A
Cóż jest czym był otoczony? Bydło, pasterze i siano.
e                   D                e                        D
Ubodzy, was to spotkało Witać Go przed bogaczami!
e                 D                  G                 D          A   D
A Słowo Ciałem się stało I mieszkało między nami.

D                 G                  D                               A
Potem królowie widziani Cisną się między prostotą,
D                 G                    D                        A
Niosąc dary Panu w dani: Mirrę, kadzidło i złoto.
e                  D                      e                        D
Bóstwo to razem zmieszało Z wieśniaczymi ofiarami.
e                 D                  G                 D          A   D
A Słowo Ciałem się stało I mieszkało między nami.

D                    G                      D                              A
Podnieś rękę, Boże Dziecię, Błogosław Ojczyznę miłą!
D                            G                         D                               A
W dobrych radach, w dobrym bycie Wspieraj jej siłę swą siłą.
e                      D                  e                      D
Dom nasz i majętność całą. I wszystkie wioski z miastami.
e                 D                  G                 D          A   D
A Słowo Ciałem się stało I mieszkało między nami.

Parę słów o kolędzie Bóg się rodzi:

Kolęda „Bóg się rodzi” to jedna z najbardziej znanych i ukochanych polskich kolęd, której słowa i melodia wpisane są głęboko w kulturę narodową. Ta piękna pieśń bożonarodzeniowa opowiada o narodzinach Jezusa Chrystusa i jest nieodłącznym elementem świątecznych tradycji w Polsce.

Tekst „Bóg się rodzi” napisany został przez Franciszka Karpińskiego w XVIII wieku, a muzyka skomponowana przez Feliksa Nowowiejskiego na przełomie XIX i XX wieku. Kolęda ta jest pełna wzniosłych słów, które oddają radość i znaczenie narodzin Mesjasza. Refren „Bóg się rodzi, moc truchleje, Pan niebiosów obnażony” przypomina nam, że narodzenie Jezusa jest wydarzeniem o ogromnym znaczeniu duchowym.

„Bóg się rodzi” jest często wykonywany podczas mszy świątecznych, a także w domach podczas Wigilii Bożego Narodzenia. To chwila, kiedy wszyscy gromadzący się wokół choinki śpiewają tę kolędę, celebrując narodziny Zbawiciela. Pieśń ta przypomina nam o istocie Bożego Narodzenia – miłości, nadziei i zbawieniu, które przyniósł nam Jezus Chrystus.